Een nieuwe reisblog bij Reismee

Beste allemaal,

Er zijn nieuwe plannen, deze keer voor een reis naar Spanje en misschien Portugal.

Wie is geinteresseerd kan zich aanmelden op de nieuwe site van Reismee.

Saludos,

Jan & Alie

Kaapstad > Johannesburg > Munchen > Amsterdam.

Sanibona,

Hallo, een goede dag toegewenst, een hartelijke groet vanuit Zuid-Afrika. Twee reisdagen zijn wel te combineren in één verhaaltje denk ik. We vertrekken niet te vroeg om vanuit onze verblijfplaats in het centrum van Cape Town naar Bloubergstrand te rijden, een plaats zo’n 30 kilometer ten noorden van het centrum. We nemen daar afscheid van de beide meiden. Ze zullen hier bij YFC nog twee weken meedraaien bij verschillende projecten.

Wij rijden naar het vliegveld en brengen gelijk de auto terug. Dat verloopt vlekkeloos. Daarna opzoek naar de Domestic terminal. Bij het inchecken vertelde de beambte dat het handiger is om de bagage gelijk maar door te labelen tot Amsterdam. Anders moet je bij elke luchthaven je bagage gaan opzoeken en telkens weer opnieuw gaan inchecken. Fijn dat ze meedenken. Bij de heen-vlucht kon dat niet op Schiphol?! Het kan dus gewoon wel, maar je moet het ook willen doen!

In Johannesburg is het knap zoeken. Het is een enorm groot vliegveld. Al bijna helemaal opgeknapt voordat volgend jaar de wereld kampioenschappen voetbal plaatsvinden. We hebben veel activiteiten gezien om accommodaties en stadions te bouwen. Dus ook de omgeving, dus ook het openbaar vervoer, dus ook het vliegveld, dus verdwijnen de townships op die routes om elders weer “opgebouwd” te worden, buiten de stad, buiten het blikveld van de toerist, buiten het gezichtsveld van de pers en supporters. Gewoon het de shovel er overheen en alles is zo plat … Toch is en blijft iedereen erg enthousiast. Volgend jaar maar eens kijken wat dit allemaal gaat opleveren.

Via Johannesburg vliegen we naar Munchen en daarna even overstappen naar de vlucht naar Amsterdam. Bij veel gates zijn er geen directe toegangen naar de vliegtuigen. Je stapt eigenlijk bij de gate in de bus die je daarna naar je toestel brengt. Als je voor elke gate een direct opstappunt zou maken moet de vluchthaven verdubbeld worden qua oppervlak. We vliegen in een Airbus 340/300. Het toestel is half vol, dan wel half leeg voor de liefhebber. De crisis??

Woensdagmorgen zijn we conform schema veilig geland. Het zit er op. Er is al eerder een samenvatting geschreven, dat gaan we nu dus niet meer opnieuw doen. Gewoon geweldig prachtig, mooi, indrukwekkend, fantastisch, en er blijven veel vragen over, divers, het gevarieerd, net zoveel kleuren als er in een regenboog[natie] zitten. Dan is de cirkel weer rond!!

Alle medereizigers, nogmaals bedankt voor de belangstelling, voor de reacties op de weblog en op andere wijze!

Een hartelijke groet en misschien wel weer tot een volgend moment … Jan

Kaap De Goede Hoop

Sunset in Cape Town.

Vannacht was het rustiger. We hebben redelijk geslapen,maar zijn niet tevreden over de accommodatie, tot nog toe de enige …
Het weer is prima en als eerste rijden we van Stellenbosch naar de luchthaven van Kaapstad om te kijken waar we de auto moeten brengen. Dat bleek wel slim, want het is een grootse verbouwing en een enorme puinhoop, maar ….. Na een paar keer rondrijden hebben de Firstcar gevonden en rijden we richting het centrum om als eerste Victoria and Alfred Waterfront te bekijken. Een druk, maar sfeervol centrum. Bij het Mandela House hebben kaarten besteld voor het bezoek aan Robbeneiland. Morgen gaan we er naar toe, nu zullen we proberen ons door het gekrioel in Kaapstad heen zien te komen. Uiteindelijk, na tig keer vragen en omrijden komen we in ons laatste Hostel, deze vakantie. Dat ziet er goed uit en we hebben één grote kamer, wat mooi uitkomt omdat we nogal wat zaken moeten verdelen. Die “20 kg” wordt een grote ramp. Maar ja, dan moet je ook maar geen souvenirtjes kopen die zwaar wegen ha ha.
Nadat we naar de bekende Tafelberg zijn gereden blijkt deze te zijn gesloten. Het waait te hard, Jammer, want er hangen geen wolken en het is mooi weer. We zijn een rondje gereden en hebben daarna het Iziko Kasteel van goede hoop, een soort fort en museum bezocht, in het centrum van de stad. Een kleinigheid: de klok in de toegangspoort is in 1697 in Amsterdam gegoten. Overal kom je de sterke invloed van Nederland in het verleden tegen. En …… deze keer zeker niet in negatieve zin.

Inmiddels ben ik een klein beetje bekend geraakt aan de rijstijl en de drukte van de stad. Links rijden en langs scheurende taxibusjes ….. en steile hellingen [> 12%] en de stad …. ‘t is even wennen, maar het gaat wel lukken .. hoop ik ..
Weer wat later, zo rond een uur of zes zijn we een andere berg opgereden aan de zeekant en hebben met vele andere mensen zitten genieten van een fraaie zonsondergang.
Morgen gaan we varen en zien wat Robben eiland ons bied. Tot de volgende keer. Jan.

Robben eiland.

We staan vroeg op. Even de weg zoeken naar het V&A Waterfront. De parkeerwachten zijn er nog niet als wij arriveren, dat scheelt meer R 10. Daar zouden ze in Nederland eens een voorbeeld aan moeten nemen. Een [bijna] persoonlijk bewaakte parkeerplaats voor € 1,00 per dag!! Overigens bij ons Hostel kunnen ook niet parkeren op eigen terrein. Daar hebben we een parkeerplaats vakbij, waar een bewaker 24 uur de auto bewaakt. Het geeft wel een veilig gevoel, de rest is altijd afwachten. Voor een nacht betalen we R 20.

We varen weg vanaf de Mandela Gateway. De zon staat net boven de horizon. We schieten een paar mooie plaatjes van de Tafelberg als we de haven verlaten. We hebben echt geweldig mooi weer en ondanks dat toch een deining op zee van een paar meter. Heerlijk!!

Over Robben eiland is veel te schrijven. Er is ook heel veel verteld. Een geweldige guide hebben we gehad. Zeer enthousiast en een fijne humor. Als eerste wilde hij weten waar we vandaan kwamen en daarna had hij direct [in relatie tot Zuid-Afrika] een verhaal wat bijvoorbeeld Nederland voor Zuid-Afrika betekend heeft, of juist ook niet. Geweldig. De geschiedenis, de apartheid, de gewoonten, de bijzonderheden …. Alles komt aan bod. Wat zeer bekend en steeds weer terugkomt is dat wij Nederlanders een horloge hebben en wij [ de zuid Afrikaners] de Tijd. Iets wat haast heeft duurt ongeveer 3 weken. Now is een paar uur, Now Now, ….. Daar is iets meer spoed bij, zo’n 5 tot 10 minuten. Dit zijn geen grapjes!!

De guide is zelf woonachtig op Robbeneiland en een andere guide in de gevangenis is zelf een politiek gevangene. Zeer gemotiveerd en gedreven. Het valt op, dat vinden we toch wel zeer bijzonder, Ze zijn trots op hun land, op alles wat Zuid-Afrika is, hoe het land is, de verschillende bevolkingsgroepen, hun aard, de muziek, de dans. Ze zingen de gehele dag, met elkaar, klappen en zijn vrolijk. Dat zijn kenmerken die je blij kunnen maken. Ik mis dat in Nederland!!

Dat Nelson Mandela en vele anderen zijn opgesloten in de gevangenis op Robbeneiland is bekend en daarover kan van alles over worden gelezen. Dat hij, en zijn mede gevangenen, minimaal 6 uur per dag in de kalsteengroeve moesten hakken, 13 jaar lang en dat daarna wat ze losgehakt hadden, nooit zou worden gebruikt, maar gewoon aan de andere kant van de groeve er gewoon weer in werd gestort, dat hebben ze lang niet geweten. Dertien jaar lang helemaal voor niets, omdat je politiek anders denkt …… Daarom zijn ze onder andere zo blij om wat ze vrijheid noemen. Freedom day is 27 april. Een nationale vrije dag, dan hoor je iedereen, ook op de radio, maar ook op straat, praten over wat dat voor hun betekend. Doen wij dat ook op Bevrijdingsdag??

Alle verhalen zijn de revieu gepasseerd. Zo ook dat Nederland het eerste land was dat het apartheidsregiem in Zuid-Afrika veroordeelde. Acties om stickers te plakken op sinaasappels met leuzen om geen citrusvruchten uit Zuid-Afrika te eten zijn vanuit Nederland ontstaan. Ze hebben hier veel steun en grote waarde aan gehecht.
Een ander belangrijke waarde vanuit de strijd tegen de apartheid is reconsilidatie. Dit wordt uitgelegd dat er geen vergelding moet plaatsvinden voor wat is aangedaan aan hen die onrecht, pijn en straf is aangedaan. Een belangrijke waarde als je dat echt kan uitvoeren en uitdragen. Overigens heeft de nieuwe president Zuma, gelijk met Mandela gevangen gezeten op Robben eiland.

In alle verhalen die verteld worden komt ook het andere verleden, als lepra eiland en een functie als verdedigingswerk in de 2e wereldoorlog aan bod. Veel te veel om nu op te schrijven, maar …… indrukwekkend, de moeite waard, leerzaam en met humor verteld aan een internationaal publiek. In onze bus zaten van 2 mensen uit Zuid-Afrika, de rest kwam uit India, Egypte, Engeland, VS, Nederland, Griekenland en Noorwegen. Kortom een dag waar we naar hebben uitgezien en een dag om niet snel te vergeten.

Na afloop verkennen we het V&A Waterfront verder. Veel dansers, straatmuzikanten, drummers en mimespelers. Een gezellig, modern deel van de stad, waar het leuk vertoeven is. Aan het eind van de dag, het is nog steeds stralend mooi en warm weer, gaan we nogmaals van de Signal Hill van de zonsondergang genieten. Heel mooi en het was zomogelijk nog drukker met mensen die ook hiervan wilden genieten. Zuid-Afrikaners kunnen genieten van een braai, gezellig ergens op een bankje in het park, in het bos, aan het strand of zoals nu, bovenop een berg, een glaasje drinken, heerlijk genieten met vrienden, familie of bekenden. Leuk, bijzonder en opvallend deze spontaniteit en gezelligheid. Iets om trots op te zijn!!
Tot een volgend moment! We gaan de Kaap de Goede Hoop nog bezoeken en dan gaat het aardig opschieten om de spullen weer in te gaan pakken. Groet, Jan.

Kaap de Goede Hoop.

Het gebied van Kaapstad strekt zich uit tot en met het schiereiland. Dit schiereiland is ongeveer 100 kilometer lang en nadat de bebouwing van de stad stopt, begint het Table Mountain Nationaal Park. Het park eindigt bij Kaap de Goede Hoop.
Vanuit onze verblijfplaats zijn we de gehele dag bezig een rondje te rijden. Een eerste stop maken we opnieuw bij de pinguïn kolonie, nu bij Simonstown. Het blijven leuke diertjes, zie kleiner zijn dan we eerst dachten. Helaas is er een hele commerciële toestand van gemaakt, wat het geheel er niet aantrekkelijker op heeft gemaakt, daarnaast wordt het gewoon duur om er even rond te lopen. Snel rijden we via allerlei kleine vissersplaatsjes naar het zuidelijkste puntje van Africa. Eerst klimmen we naar de vuurtoren [Cape Point] en daarna naar Kaap de goede Hoop. We zien de golven op de rotsen slaan. Je kan je voorstellen dat bij storm en koud weer het hier enorm kan spoken. Niet voor niets was het in de periode rond de 17e eeuw hier een wrakkenravage. Op vele plaatsen zouden hier nog de restanten van moeten liggen. We rijden terug via de “koude kant” van het eiland. Helaas is de Chapman’s Peak gesloten wegens onderhoud. Dit is een hele mooie route om te rijden, weer een reden om nog eens terug te komen.
De natuur is prachtig. Opnieuw hebben we een fantastisch mooie dag meegemaakt. Ook deze dag was weer de moeite waard. Nog één dag echte vakantie, twee dagen vliegen en dan is het weer voorbij. Een aaneenschakeling van prachtige momenten die het waard waren meegemaakt en beleefd te hebben. Samen met de drie meiden is het heel fijn geweest. Zij blijven hier nog twee weken en komen dan ook naar huis.
De laatste dag gaan we Kaapstad lopend onveilig maken. We hebben met de bewaker af gesproken dat de auto ook overdag mag blijven staan. Loopstreet en de Buitengragt zijn enkele straten die lang en druk zijn met allerlei winkels.

Nu dan zullen de dames zich wel vermaken ….. Als we thuis zijn, zal ik het verhaal afmaken, de foto’s sorteren enz enz. Nog heeeeel veel werk. En met een beetje geluk krijg ik nog wat tijd om de weblog bij te werken. Tot vandaag heb ik nauwelijks aan het werk gedacht, laat staan dat ik nog weet wat er allemaal staat te gebeuren. Het enige dat ik weet, is dat er veel staat te gebeuren, maar dat wachten we dan maar af. Ik hoop dat jullie allemaal met plezier de weblog hebben gelezen en samen met ons een bijzondere reis hebben beleefd. Tot later, misschien wel vanuit thuis, een hartelijke groet, Jan.

Cape Town

Hallo allemaal.

Inmiddels zijn we in Kaapstad aangekomen. Een fantastisch mooie zonnige dag met zeker 25 graden. Heeeeerlijk, echt winter.

Ik ga eerst even proberen de teksten van de vorige dagen te uploaden, want tot op heden gaat dat niet altijd even goed. Hier is is alles goed en de belevenissen van Cape Town volgen zo spoedig mogelijk, maar het is nog wel vakantie .....!!

Groet en tot de volgende keer, Jan

De kleine Karoo en een Marokkaanse nederzetting in Robertson.

Vandaag hebben we van een geweldig mooi landschap kunnen genieten. Het was mooi weer, met fraaie wolkenluchten en een heerlijk temperatuurtje, zowel om te rijden als om te lopen. Een sterk afwisselend landschap. Vanaf Oudtshoorn rijden we via de route 62 richting Kaapstad. Een broertje van de route 66, maar nu van Port Elizabeth naar Kaapstad. We passeren diverse dorpen, hoe verder je richting het westen rijdt, zoveel te meer de invloed van de blanken te zien is. Wel zie je nog steeds de townships, maar [veel] minder dan we eerst hebben gezien. De niet blanken zijn minder donker, de huisjes meestal van steen, maar nog altijd wonen deze mensen buiten het centrum aan de buitenkant van het dorp of stad. Vaak hebben ze hun eigen winkels, maar afstanden moeten ze bijna altijd nog afleggen om ergens te komen. Maar ….. de integratie is hier ogenschijnlijk al wel verder doorgevoerd. Inmiddels zijn we in de wijnstreek aangekomen. De hoogste bergen hebben we inmiddels achter ons gelaten. Het wordt groener. Een vergelijkbaar landschap hebben wij in nog geen ander land in Europa gezien, zo weids met zulke specifieke bergen, heel bijzonder. Het zal moeilijk, zo niet onmogelijk om dit op foto’s vast te leggen. Veel rijen heuvels en bergen achter elkaar links en rechts van de weg, die soms kaarsrecht door het landschap is aangelegd. Bergen, kaal, slechts enkele lage bomen en vooraal veel struiken [waarvan ik de naam niet weet] cactussen, vetplanten en kale met steen bedekte bodem. De bergen en heuvels lijken wel gevormd zoals je zand door je vingers heen laat glippen en dat op hoopje laat vallen en anderzijds opstulpingen als vulkanen met kraters. Veel soorten wild zien we onderweg niet. Het is hier de uitloop van de Karoo [de kleine Karoo]. En zelfs nu is het hier nog ruim boven de 20 graden. Water is hier nauwelijks te vinden. Als je over stuk grond beschikt waarop water toestroomt als het een keer regent, beschik je over een aardige rijkdom. Als er regen valt en dit afstroomt over de weg, wordt het snel opgevangen en afgevoerd naar het land door middel van goten en dammen om over de bodem te verspreiden. In Robertson komen we in een backpackers hostel, waar we bijna de enige zijn. De beheerders/eigenaars wonen zelf ook in dit huis. Je deelt met elkaar keuken en zitkamer. Dit hebben we wel meer meegemaakt, het blijft apart, Overigens zijn de bewoners zelf ook best bijzonder. De zitkamer is ingericht in Marokkaanse stijl, zelfs de waterpijp ontbreekt niet. De openhaard wordt ‘s avonds opgestookt en er wordt sfeervolle muziek gedraaid. [de stijl moet je mij niet vragen een beetje soul, blues, maar ik vind het ok!] In een andere kamer kan je relaxed van een dvd’tje genieten en in weer een andere kamer kan je rustig en stil lezen. Alles is aanwezig, een heel aparte sfeer. Vanavond was ik de vrijwilliger om te koken. Omdat het weer een hele tijd geleden was, is gekozen voor pannenkoeken bakken. Nu dat moet je nooit meer doen op een elektrisch kookfornuis!!! Het is dramatisch afgelopen en dat echt voor het eerst in mijn carrière. We hebben het noodrantsoen van noodles, een boterham en nog een pak yoghurt opgegeten. We krijgen geen honger hoor, maar het was weer eens anders dan anders. Inmiddels weten we ook dat we niet meer langs de westkust naar het noorden gaan. Er is nu niet zoveel te zien. Juist in de lente is het er prachtig, nu wordt het minder geadviseerd. We gaan na het weekend weer eens naar de kust in de buurt van Hermannus. De plek om walvissen te spotten, maar we zijn nog wel ruim een maand te vroeg, maar daar heb ik eerder al wat over verteld. Voor nu is het weer genoeg. Geniet van de tijd! Maak er wat moois van. Ik wil afsluiten met een uitspraak van Emma Goldman “When we can ‘t dream any longer, we die”. Gewoon even geleend van weer een suikerzakje ……

Worcester en de Kogmanskloof.

Vandaag doen we het eens rustig aan. Nu lijkt het dat we deze vakantie niet rustig doen, niets is minder waar. We rijden af en toe een stukje, zoeken een heerlijk onderkomen. De grootste afstand is zo’n beetje rond de kilometer geweest, dat valt dus wel mee. Wat wel opvalt is dat van het aantal auto’s wat hier rondrijdt, meer dan 80% witte auto’s zijn. Zoveel witte auto’s in een zwart land …… dat valt op. Wij doen daar ook gewoon aan mee, ook onze auto is wit!. Hoe dat komt? Ik ben er niet achter gekomen, maar het is een absolute waarheid. Nu is de auto niet echt wit meer, hij is bruin van de modder en zit vol deuken, maar ….. De mislukte pannenkoeken van gisteren ben ik inmiddels wel weer te boven gekomen. Vandaag gaan de dames aan de slag. We hebben een route geren door de Karoo, vanaf Robertson naar Worcester, via de N1 naar De Doorns. Deze weg loopt door het dal waarin veel druiven groeien. Langs de weg lopen veel mensen druiven te verkopen. Ook wij hebben een klein doosje van ongeveer 5 kg gekocht. Je kan ze alleen per doos kopen. Onze verkoper was gigantisch blij, want er wordt [als je al gelukt hebt] hoog uit 1 doosje per dag verkocht. De opbrengst is dan R20 [ongeveer € 2,00]. Iedereen weer blij. Net na De Doorns [een enorme zwart dorp met bijna alleen townships] rijden we de Kogmanskloof in. Daar kom je alleen enkele boerderijen tegen, verder een grote lege vlakte, waarin je op zo’n 1000 meter hoogte door de Karoo rijdt. Geweldig mooi gebied. Het verveelt niet om hier doorheen te rijden, je komt slecht af en toe een auto tegen. Aangekomen in Montage rijden we weer door naar Robertson. Dan ben je toch al gauw weer 150 km verder. We hebben er de gehele dag over gedaan, want geniet daar moet je ook de tijd voor nemen. Morgen gaan we naar Hermannus en zijn benieuwd wat we daar aantreffen. Voor de laatste keer wil ik afsluiten met een suikerzakjes waarheid [deze keer van Sun Sweet Brown Sugar …], van Jo Petty “Each new day is an opportunity to start all over again …… to clarify your vision”. Dat was het wel voor vandaag, een hartelijke groet. Jan.

Walvissen in Hermanus?.

Die hebben we niet gezien, nog niet! Vandaag is een zonovergoten dag geweest. We rijden relaxed door een gebied, eerst met veel wijn boerderijen, later met fruitbomen en weer later eindeloos grote landerijen, waar het gewas inmiddels al af is gehaald. We treffen onderweg een enorm mist gebied. Maar nadat we via allerlei binnendoorwegen, verhard en onverhard bij de kust aankomen, is het zon, zon en nog eens zon. Je ziet dat iedereen er van geniet en zelf hier praten ze over het weer. En ik maar denken dat dat typisch Nederlands is. Het zal wel in de taal zitten, want hier spreken ze veel meer Afrikaans, dan dat we elders hebben ervaren. Uit gemakzucht volgens de hostelbeheerster spreken we Engels, want dat verstaat [bijna] iedereen. Maar sinds de komst van enkele Belgen [enkele weken geleden] begint zij in ieder geval nu elk gesprek eerst met de Afrikaanse taal. Die Belgen waren al twee weken in Zuid-Afrika en hadden nog geen Afrikaans gehoord. En dat terwijl ze juist zich in deze taal wilden verdiepen. Nu in het Afrikaans is leuk “lekker” en dat geeft grappige woordspelingen. In Hermanus aangekomen, vinden we een heel mooi Hostel met de naam “De Zoete Inval”, en dat terwijl er geen enkele Nederlandse gedachte heeft gezeten bij het bedenken van deze naam …… erg lekker! Wat vreemd is en waardoor je oriëntatie soms even wat minder is …. is dat de zon van het Oosten naar het Noorden draait om dan in het Westen onder te gaan. Ik ben gewend om “te weten” dat rond het middaguur de zon in het zuiden staat en als je een richting op rijdt, weet je waar je heb gaat. Dat is hier precies andersom. Niks bijzonders, maar wel wennen op het zuidelijk halfrond. Hermanus ligt aan De baai waar van de maanden juli t/m november de walvissen naar toekomen vanuit het Arctisch gebied om hier een jongen te krijgen. Je kan hier vanaf de rotsen vanaf de boulevard deze walvissen in grote aantallen waarnemen. Helaas gaat dat nu niet lukken!? We zijn hier nog één dag, je weet maar nooit. We zijn allemaal wel eens verdwaald en zien we ze niet ……. Dan moeten we misschien nog wel een keer terug! Nog liefhebbers, wie lijkt dat wat? Voor vandaag is het weer genoeg, tot een volgende keer.

Maar vandaag, dinsdag de 5e mei hebben we ze ook niet gezien. Het was een uitgelezen dag om te wandelen. Een speciaal aangelegd pad langs de rotsen over een lengte van 12 kilometer, langs de baai van Hermanus. Gestart in de omgeving van de nieuwe haven en langzaam aan naar de andere kant van het dorp gelopen. Onderweg hebben we wel zeehonden en vele soorten vogels gezien, maar zoals al gezegd, geen walvissen. Het was ook niet te verwachten ….. maar ….. je weet maar nooit, dus blijf je er naar uitzien. Het is een mooie rotskust, maar het pad was effen. Bergschoenen hadden we dus niet nodig. Nadat we ongeveer 8 kilometer hadden gelopen, zigzaggend en van boven naar beneden, zijn we ook weer teruggelopen. Dan ben je toch een poosje bezig. Later zijn we met de auto nog even naar “boven op de berg” geweest, van waar je een prachtig uitzicht hebt over de gehele baai, vanaf De Kaap de Goede Hoop tot en met Danger point, bij Gans Bay. Voordat we naar Cape Town gaan, rijden we morgen eerst nog naar Stellenbosch, midden in de wijnstreek. De op een na laatste overnachtingsplaats voordat we weer naar Nederland vliegen en de meiden weer voor een paar weken achter laten in Kaapstad. De tijd is ook voorbij gevlogen. Veel is opgeschreven, veel foto’s gemaakt en in het geheugen gegrift. Het is een wonderschoon land met een diversiteit van alle kleuren van de regenboog. Dat is niet overdreven. Zo divers, zo weids, een land met gigantische verschillen, rijkdom versus armoede. En …… nog een paar levensgrote problemen op te lossen, aids en de townships. Zeker de townships zoals die in Transkei hebben aangetroffen. Hopelijk gaat mijneer Zuma, de nieuwe president met zijn regering er iets van maken, want anderen nog niet is gelukt, ook al zie je, beetje bij beetje, een hele kleine verbeterring. Maar zo’n antwoord is letterlijk gekleurd. Het hangt maar af aan wie je het vraagt, blank, bruin of zwart. Groet en tot de volgende keer. Jan. Stellenbosch. Mist, dikke mist was het toen we vanmorgen opstonden. Deze zou de gehele dag wel blijven hangen, daar zag het echt naar uit. Nadat ik onze spullen weer in de auto heb gepro…. zijn we vertrokken naar het westen. In de omgeving van Batty’s Bay hebben we de grote botanische tuin Harold Porter bezocht en nog heerlijk [in de mist] een route door de bergen gelopen, waar je een mooi uitzicht over de zee kan hebben. Wij hebben alleen de golven gehoord.

Wat later zijn we borden gevolgd waarop verwezen wordt naar een pinguïns kolonie. Daar aangekomen hebben we voor het eerst een grote kolonie Afrikaanse pinguïns gezien. Prachtig om deze beesten in “het echt” te zien. Vele zaten te broeden en slechts ééntje had nu al een jonkie. Een prachtig en lief gezicht en bijna net zo fotogeniek als olifanten ……. Even later rijden we een route via de Hangklip. De route blijkt halverwege afgesloten, net na dat we dachten dat we maar om moesten keren, de weg wordt zo slecht.. We treffen daar ook een hele groep Bobbejaanen [Bavianen]. Ze zijn redelijk schuw, wat op zich een goed teken is. Ze zou maar zo’n groep in je tuintje krijgen. Maar de moeite waard om eens te aanschouwen hoe ze zich gedragen. Uiteindelijk komen we in Stellenbosch aan en vinden vrij snel het Hostel iKhaya. We zijn veel gewend, niet al te kritisch, maar dit is helemaal niets!. We hebben wel één grote spaarlamp aan het plafond hangen [de schakelaar zit buiten de kamer] en op de gang anex keuken staat een bunk bed, waarin ook 2 personen slapen. Dit blijkt later een medebeheerder. Ze hebben een zodanige zooi in en op en nabij het bed liggen dat de sorteerclub bij het kleding sorteren voor Roemenie het er nog moeilijk mee zou hebben …. Er staat van alles in de ruimte. Het is gewoon helemaal niets en het rukt er onaangenaam en er wordt overal gerookt. De kamer is een halve meter groter dan de afmetingen van het bed….. Ik stop er mee, we gaan slapen er en gaan morgen ergens bij Mugg + Bean ontbijten en zetten nu eerst de balkondeur open om te luchten. Koken wil je hier niet doen. Eén ding is goed. De sanitair ruimte is groot en schoon. Aan het eind de middag maken we de eerst kennis met de stad en komen in de Dorpsstraat Oom Samie se winkel. Een winkel uit de Victoriaanse tijd. Een prachtig winkeltje waar Swiebertje zich ook thuis zou voelen, als in de winkel van malle Pietje. Er is ook echt van alles te koop. We gaan straks proberen te slapen en morgen is er weer een nieuwe dag. Allen gegroet, Jan.

Goedemorgen vanuit Stellenbosch.

Het was een lange nacht. Niet alleen veel herrie in het gebouw, maar ook vanuit de omgeving. Er is de gehele nacht door gewerkt aan een verbouwing buiten, boren, zagen en slijpen. Maar ook staat er een grote koelgenerator te draaien die regelmatig aanslaat waarbij het lijkt op er een straaljager aan het opstijgen is. We zullen er onze dag niet door laten verpe…… We lopen na het ontbijt via de Dorpsstraat en de Kerkstraat nar het Stellenbosch village museum. Een aantal oude huizen uit de Victoriaanse tijd. Geheel ingericht met alles er op en aan. Een aantal enthousiaste medewerkers geven hun toelichting. Opvallen is dat er na de uitleg bij verteld wordt dat foto’s maken is toegestaan. Ze vinden het ook leuk dat er foto’s van hun worden gemaakt. Na het museumbezoek vertrekken we naar Franschenhoek en later naar Paarl. Met name de eerste plaats is het bezoeken waard. Hier zijn de Franse Hugenoten in de 17e eeuw naar toegetrokken. Bij hun vertrek uit Frankrijk hebben ze ook enkele wijnstokken meegenomen en hier geplant. Het echte begin van de wijnbouw en druiventeelt in Zuid-Afrika. Het is nu een enorme wijnstreek met vele, zeer vele prachtige boerderijen die een bezoek waard zijn. We bezoeken er vandaag ook enkele, Morgenhof en Spiers. Leuk om ook de enorme wijnkelders te zien. Vanuit de laatste wijnboerderij nemen we wat lekkers mee. Niet te veel, want we kunnen natuurlijk niets mee naar huis nemen en morgen vertrekken we al naar Kaapstad. Een nieuwe uitdaging.

Tot morgen en allemaal gegroet. Jan

Oudtshoorn, struisvogels, grotten en de Karoo

Via de Robertsonpass naar Oudtshoorn

Voordat we richting Oudtshoorn vertrekken brengen we eerst nog een bezoek aan Jukani. Een wildlife predator park voor lions, tigers, leopard, cheetah's, puma's en nog meer. Een gids leidt ons rond en verteld ons met groot enthousiasme over verschillen en overeenkomsten. Voor mij is één ding duidelijk. Je moet ze geen van allen tegenkomen in het wild. Of je nu doodgeplet wordt door een leeuw of doodbloed bij een panter, het is helemaal niets. Of dat een soort Das je ingewanden als eerste probeert te pakken, het blijft een dramatische gebeurtenis. Je bent als verzorgen toch in de gelegenheid sommige beesten aan te raken en hun vacht te voelen. Ik heb het er niet zo op .... Jaarlijks komen er nog ruim 50 mensen om door deze 'lieve' beestjes. Na een leuke uitleg zijn we via de R328 richting Oudtshoorn vertrokken. Onderweg zien een groot ongeval van een vrachtauto met oplegger die mogelijk zonder remmen van de berg af is gereden. Hulptroepen zijn ruimschoots aanwezig en wij zijn snel doorgereden.

In de plaats van bestemming zoeken we ons Hostel. Het is een grote drukken plaats maar met de GPS hebben we het toch snel gevonden. Een leuke cottage, met zwembad. Ons wordt nog verteld dat er enkele kilometers verder een leuke plaats is om wat te drinken en gelijktijdig te genieten van het wild wat komt drinken in een soort stuwmeer. Dat maken we gebruik van al snel komen we bij een Lodge met een reserve [Buffelsdrift] en met een glaasje prik zien we al snel enkele hipo's maar ook reno's, olifanten, springbokken en kudu's. Deze dieren maken steeds weer een geweldige indruk. Het blijft boeien hoe deze dieren reageren, zowel op elkaar als elk dier apart. Als de zon bijna onder is gaan we genieten van ons diner [wat we deze keer zelf koken]. Een geweldig stuk echte Afrikaanse chocoladetaart maakt het weer af.

Voor de komende uren gaan we ons verdiepen in het vervolgprogramma. Maar daarover later wel weer wat meer. Groet aan allen. Jan.

De Swartsbergpas.

Voor deze dag staan twee zaken op het programma. De Cango cave en een route rijden over de Swartsbergpas.

Als we vertrekken hangen de wolken nog in de bergtoppen. Als eerste rijden we ongeveer 30 kilometer naar het noorden tot in de Kleine Karoo. We krijgen in de grotten een leuke rondleiding. De grot wordt als mooiste en belangrijkste gezien in geheel Afrika. Volgens de folders is het één van de zeven wonderen van Southern Africa. De grot is in 1780 ontdekt door een niet Nederlandse kolonist. Wij zijn [gewoon] dat in de grotten een temperatuur heerst van rond de 9 graden Celsius. Dus bepakt en bezakt naar de entree, blijkt het 19 graden [een zogenaamde warme] grot te zijn. Er is sinds de ontdekking 5 grote belangrijke grotten gevonden, waarvan alleen deze wordt geëxploiteerd. De overige worden [gelukkig] in oorspronkelijke staat gehouden. Omdat er 2 verschillende tochten in de grotten worden gehouden leek ons de adventure tour wel leuk. Nu moet je natuurlijk wel blijven lezen ..... Want deze is niet meer voor mijn leeftijd, daarnaast moet je lenig zijn, slank en in een goede conditie. Bij de kassa werd ik gelukkig nog op tijd gewaarschuwd, omdat ik anders nu nog in de grot zou verblijven. Er zijn drie 'tunnels', doorgangen naar andere kamers. De afmetingen van de kleinste is 27 x 37 cm en daar moet je over een lengte van 3,5 meter door heen kruipen. De twee andere zal ik maarniet beschrijven, maar die waren schuin omhoog en nog smaller, maar wel iets hoger........ Een paar jaar geleden heeft er een mevrouw [van waarschijnlijk enige omvang] ruim elf uur vast gezeten. De anderen waren al vooruit en konden hierdoor niet terug. Echt niet leuk!!

Goed, wij hebben dus gewoon de standaard rondleiding gevolg die overigens de moeite waard was!

Na afloop wilden we de pas rijden. Omdat er de laatste periode veel regen was gevallen en het vandaag waarschijnlijk in de bergen niet droog zal blijven is de pas gesloten. Op twee plaatsen komen we de borden tegen. Helaas.

We hebben toen de Cango Ostrich Farm bezocht. Een farm gelegen aan de zelfde weg. De plaatselijke boer is slim genoeg om zijn Struisvogel boerderij ook te laten bezoeken en souvenirs te verkopen. Overigens kan je er ook overnachten en lekker eten ... De boer geeft aan dat de struisvogelvrouwtjes aardig te bedotten zijn. Ze gaan altijd broeden op een nest van rond de 14 eieren. Als de vogels eieren gaan leggen en er zo'n 10 in het nest liggen worden er negen uitgehaald. Het vrouwtje denkt dan dat er nog minimaal 13 gelegd moeten worden ...... Dit gaat zo door, totdat er ongeveer 130 eieren zijn gelegd. Alle eieren worden in een broedmachine uitgebroed. Ongeveer 95% van de eieren zijn bevrucht. Bij een struisvogel kan je pas na 14 maanden zien of het een mannetje of een vrouwtje is. Overigens ook de leeftijd dat er veel worden geslacht. Je hebt dan ongeveer 30 kilogram vlees. In vroeger tijden was het fokken van struisvogels een handel waar je goed geld mee kon verdienen. Een kilo struisvogelveren was in de jaren tot de eerste wereldoorlog, evenveel waard als een kilo goud!!!! Dat is ook de reden dat er zoveel grote rijke huizen in die periode zijn gebouwd. Kortom leuke en leerzame verhalen.

Voordat we deze farm bezoeken rijden we nog een stukje binnendoor, wat zomaar een jaar van je leven kan kosten, als je over de wegen rijdt waar je dan op terecht komt. Stijl, onverhard, glad, putten en gaten en voor deze keer waren ze ook nog aan het werk zodat het wegdek ruw en zacht was. Dan kom je onderweg ook nog zo'n groot apparaat tegen met een schuif tegen die het wegdek wil egaliseren, waar je bijna mee van de weg af wordt geschoven. Enfin we zijn uiteindelijk bij een waterval uitgekomen. Het begin van de Karoo rivier en de waterwinning voor de gehele gemeente van Oudtshoorn. Uiteraard hebben we halverwege ook moeten betalen om op de picknickplaats onze boterham op te mogen eten. Natuurlijk ook gevraagd wat ons te wachten zou staan, werd verteld, dat het wel de mooiste waterval van Zuid-Afrika was en dat de weg gisteren helmaal is hersteld en er nu als een zonnetje bij ligt. Onderweg is ook nog een lekke persleiding geconstateerd waardoor de weg over de lengte van 500 meter een grote modderbad was geworden. Maar goed dat de auto niet gewassen behoeft te worden bij het inleveren in Cape Town. Nu dat was weer een dagje. Morgen proberen de Swartsbergpas nog een keer en anders .... Dat zien we wel weer als we verder trekken door het landschap van South-Africa. Een bijzonder land.

O ja, ‘s avonds hebben we het heerlijke vlees gegeten van de Ostrich, [heerlijk] ze hebben er hier ruim anderhalfmiljoen exemplaren van in deze streek. Dat moet je dus gewoon gegeten hebben. Tot een volgend moment en opnieuw een hartelijke groet.

De pas 'genomen'.

Het is de natste winter sinds heugenis. Dit zeggen de mensen die hier al vele, vele jaren wonen en werken. Dat geloof ik gelijk. Wij zijn altijd de gelukkigen die altijd iets meemaken, wat nog nooit eerder is voorgekomen. Allemaal goed en wel, maar we hebben er niets aan. Niemand weet hoe het komt. De struisvogels hebben warmte nodig. Oorspronkelijk komen deze lieve beestjes uit de Sahara en vroeger reikte de Sahara tot de Karoo. Maar vanmorgen is het bewolkt, er komt regen en de pas zal wel niet open gaan.

We wachten tot een uurtje of elf en gaan toch op pad, het ziet er wel dreigend uit, maar ......... het is nog droog. De pas is open en wij als een speer de tocht gestart. We zijn wel wat gewend in het hoge noorden, maar volgens de papieren is dit toch wel een bijzondere ... De weg naar boven is prima, het weer is goed, het is erg rustig, dus ...... gewoon op ons gemakkie de weg naar boven gemaakt. De laatste 10 kilometer stijg je ongeveer 1000 meter, dat is dus 10%. Prachtige uitzichten, haarspeldbochten en uiteindelijk zijn we vier uur later in Prince Albert, een leuk plaatsje in de Karoo. Hier is vandaag en morgen feest!! Het feest van de olijven! En verder kan je er overal op straat lekker eten en drinken. Omdat we natuurlijk wel lekkere trek hebben kiezen we voor een hamburger van de Kudu. We kopen wat biltong voor later op de avond en gaan later via het echte woestijn gebied van de Karoo naar het oosten. Dit is een bergachtig gebied, maar in de zomer rond de 50 graden en dus onaangenaam warm. De eerst volgende plaats ligt 50 km verder en verder is deze aarde woest en ledig, maar wel mooi om doorheen te rijden.

Via Klaarstroom rijden we naar het zuiden via de Meiringspoort [N12] naar het zuiden en komen in de plaats 'De Rust'. De N12 is in 1998 bijna helemaal weg gespoeld. De weg ligt nu in een nauwe kloof waar zowel de weg als de rivier doorheen lopen. Je kruist met de weg ongeveer 30 keer de rivier. Nu zijn er speciale constructies, zodat je eigenlijk over de weg door de rivier rijdt. Als het regent rijdt je dus over de rivierbedding van asfalt .... Een aparte ervaring. Gelukkig is het vandaag droog gebleven totdat we weer in ons hostel aankomen. Halverwege is nog een mooie waterval te zien op 10 minuutjes lopen vanaf de doorgaande weg. De bak waarin de waterval uitkomt is volgend de legende onmetelijk diep. Er zijn negen mensen in verdwenen en nooit meer terug gevonden. Pas enkele jaren terug is de diepte officieel vastgesteld: 9 meter!?

De plaats Rust is een rustig klein plaatsje waar op deze 1^e mei helemaal niets te doen is. Het is rustig op straat. Iedereen is deze dag vrij, een nationale vrije dag ....

Ik heb nu in ieder geval de woestijn gezien, dat is al een aardige ervaring. Maar de echte zandwoestijn ..... Die zullen we deze vakantie niet zien. Morgen vertrekken we richting Robertson, ongeveer 300 kilometer naar het westen, richting Kaapstad.

Ook deze dag was weer een aaneenschakeling van momenten, voor nu tot later.

Groet, Jan.

Bird- en apenpark en Mossel Bay

Bird- en apen reserve.

Beste allemaal. Vanuit Plettenberg Bay is het maar een paar kilometer om zowel een apenpark en een vogel park te bezoeken. We rijden weer een klein stukje terug naar het Tsitsikamma gebergte en vinden twee leuke parken die het bezoek zeker waard zijn. Er zijn in deze omgeving diverse parken te vinden waaronder ook een slangentuin en olifantenopvang en leeuwenreservaat.
In het apenpark worden we rondgeleid door een gids die ons verteld hoe bijzonder dit park is. Verder was zijn dialect en mijn “engels” zodanig dat we het wel hebben verstaan, maar niet echt konden begrijpen. De gidsen zijn over het algemeen zeer enthousiaste personen die je voor weinig veel te vertellen hebben. Deze dus ook, maar wat jammer van het begrijpen. In het direct hiernaast gelegen vogelpark komen we zo’n beetje met alle vogels in aanraking die leven in dit gebied. Het is sfeervol en echt tropisch ingericht op een originele plaats Eigenlijk is het een stukje tropisch woud wat is aangepast om doorheen te wandelen.
Omdat je normaal papegaaien, parkieten en vele andere vogels, echt in alle soorten maten en kleuren, alleen thuis in een volière ziet vliegen, is dit echt een bijzondere belevenis. In beide parken moet je overige ns goed op je eigendommen letten. Voor je het weet is het weg en volgens de gids gebeurd dat vaak,vooral met waardevolle spullen ….. en je krijgt het nooit meer terug. In het vogelpark moesten ook de oorbellen uit …. gelukkig had ik daar geen last van, alhoewel ik zonder bril niet zoveel zie.
Helaas begon het halverwege de middag weer te regenen. Reden om terug te gaan en heerlijk van onze maaltijd te gaan genieten met “boeren worst”.[een Zuid-Afrikaanse]. Inmiddels waren de geheugenkaartjes vol en de batterijen van de camera’s leeg …
Terug gekomen kreeg ik even de gelegenheid wat laatste foto’s op de weblog te plaatsen en mail te checken. Op de weblog is het maximum aantal foto’s inmiddels wel bijna bereikt denk ik !! Ook de laatste teksten zijn er nog bijgezet. Soms denk ik dat de epistels makkelijker te schrijven dan te lezen zijn …… maar dat moeten jullie een mening over hebben en laat het dan maar weten. Ik heb nog een week of twee om wat bij te leren…. Overigens is dit een land om veel “westerse zaken” geheel te vergeten en af en toe eens goed te relativeren.

Had ik verteld dat ik sterk onder de indruk waren van de “getto’s” die aan de buitenwijken van Port Elizabeth aanwezig zijn? Vele vierkante kilometers, vol met bouwvallen van afval, golfplaten, stukken hout en plastics. Eindeloos lange hoge hekken er omheen, waarval de spijlen er op vele plaatsen toch al weer tussenuit zijn gehaald. Een grote modderpoel wat ook wel tuin en weg wordt genoemd. En …. zomogelijk een nog grotere begraafplaats en tussen in, waarbij bij de ingang bossen hout lagen om zelf een kruisje te maken en bij het graf te plaatsen. Confronterend en absurd. Even later rijdt je de stad binnen en wordt er een stadion gebouwd van vele, vele miljoenen euro’s om 6 wedstrijden te spelen voor het wereldkampioenschap voetbal in 2010! Overigens zijn veel Afrikaanse mensen blij en super enthousiast dat dit kampioenschap in HUN land wordt gespeeld. Ze horen er toch nog bij!!!

Voor een aantal collega’s kan ik melden dat het “trekken” hier prima verloopt, ten kosten van het “reizen“. Voor de goede orde, soms kom ik wel in de verleiding, maar ik kan het [soms onder druk] weerstaan. Trekken geeft meer mogelijkheden, als je kan kiezen ….
Tot een later moment en een groet voor allen. Jan.


Mosselbaai.

Gisteren zijn we naar Mossel Bay gereden, via allerlei binnendoor-weggetjes, die soms stijl, smal, altijd onverhard en soms door riviertjes doorkuisen. Via Knysna [die stad is inderdaad niets bijzonders Joyce!!] en George komen we in de stad aan, die we eerst hebben verkend en natuurlijk een ijsje bij de KFC gehaald en verder op zoek naar wat bijzonderheden. Ons Park Hostel is deze keer een oud Victoriaans huis in het centrum van de stad. Stijlvol en nog deels origineel ingericht. Leuk ingerichte kamers om heerlijk te lezen, eten of tv te kijken en allemaal met prachtig meubilair. Het is steeds weer een verrassing waar te terecht komt.
Vandaag wordt het museumcomplex van Bartolomeu Dias bezocht. In 1988 is het museum geopend om te vieren dat 500 jaar de Portugees mijnheer Dias hier aan land is gekomen. Een replica van zijn schip is in 1987 gebouwd in Portugal, daarna naar Mossel Bay gevaren, waar het op 3 februari 1988 is aangekomen. Er is een speciaal museum gebouwd waar de replica is ondergebracht.
Er is ook een speciale brievenbus. De post van hieruit verzonden krijgt een speciaal poststempel. Hier staat ook de “Postkantoorboom”. In de 16e eeuw lieten zeelieden berichten voor elkaar achter in een schoen, hangend aan een boom als die naast het museumgebouw staat! Natuurlijk heb ik ook post in de schoen gedaan ….

Nadat we het museum hebben bekeken, zijn we naar de punt gegaan en is een wandeling gemaakt op de kop van de baai. Gisteren hebben we hier honderden dolfijnen zien duikelen en spelen, Een prachtig gezicht, maar juist te ver om er nog leuke foto’s van te maken.
Maar ….. we hebben ze wel gezien!! Helaas is het nog te vroeg in de tijd om hier walvissen te spotten. Nog ongeveer anderhalve maand wachten voordat ze vanuit het Antarctische gebied weer naar de kust komen van Zuid-Afrika. Heel misschien kunnen we ze zien bij het Robbeneiland, daar komende ze iets vroeger langs als ze naar het noorden trekken.
Ons verblijf hier is bijna ten einde, morgen gaan we landinwaarts, richting Oudtshoorn. Ons verder plan moet nog beraamd worden.
SeeYouLater, bij de struisvogels ……

Robberg Nature Reserve

Plettenberg Bay

Beste medereizigers en harde werkers. De allerbeste groeten vanuit Plettenberg Bay. Op dit moment hebben we een fraai overnachtingadres gevonden aan het Keurboomstrand, een locatie midden in een nature reserve, eerste klas. Helaas hebben we er vanmiddag niet veel van gezien, want het was vreselijk beestenweer.

Vanmorgen rond een uur of negen vetrokken uit Addo en via Port Elizabeth, langs de kust, naar het westen getoerd. We rijden verschillende binnenwegen waaronder de “102” die parallel lang de doorgaande weg, de N2 ligt. Alleen rijden wij door allerlei leuke plaatsjes. De moeite waard.

In de omgeving van de Blouwkransbridge kan je bungeespringen vanaf de brug. Dit is werelds hoogste springmogelijkheid van totaal 216 meter. Voor mij te weinig …. Dus ik heb het ook maar niet geprobeerd. Vreselijk!. Maar goed je mag niet alles leuk vinden.

Het Tsitsikamma nationaal Park is een geweldig mooi wandel gebied. Bij voorkeur moet je daar dan een dag of vijf aan besteden.

Nadat we de Blouwkransrivier hadden overgestoken zagen we vreemde wolken over de bergen heen komen, een soort mist die razend snel naar beneden kwam. We wisten niet wat dit was. Het wordt ook koud. In zo’n 10 minuten tijd zakte te temperatuur van ruim 24 graden naar net boven nul!. Er steekt een storm op en het begint te hagelen. Binnen een minuut is alles wit. Grote hagelstenen vallen op de auto. We stoppen op de snelweg. Even later staat alles vast. We kunnen elkaar niet aanschreeuwen in de auto. Een enorm kabaal op het dak en de ruit van de auto. Eé n dametje zit met een vest over haar hoofd in de auto alsof ze verwacht dat de hagelstenen zo groot als paaseieren er doorheen zullen komen. Het duurt ruim een kwartier voor het minder wordt. Alles is wit in de omgeving. Het smetwater loopt als een rivier door de goten langs de weg. Daarna gaat de hagel over in regen en voorlopig wordt het ook niet droog. We komen een half uurtje laten op onze bestemming aan en laden de auto snel uit. Morgen kijken we wel of er ook schade aan de auto is. Mogelijk valt het wel mee, nog even afwachten.

‘s Avonds heb ik weer een poging ondernomen om wat verhalen op de weblog te zetten. Hopelijk is het gelukt. Het is nu vrijdagavond 24 april, morgen willen we in het Robberg Nature Reserve gaan wandelen. De rest van het programma staat nog niet vast. De planning voor de komende dagen gaan we dit weekend ook eens uitzoeken, want dat wordt wel tijd ….

De allerbeste groeten uit een nu regenachtig Zuid-Afrika, waar de temperatuur inmiddels weer aangenaam is geworden en rond de 20 graden ligt.

Robberg Nature Reserve.

Ook vanmorgen valt de regen er met bakken uit. Natuurlijk zijn wij niet bang voor een buitje, dus gewoon vertrokken. Rond een uur of elf zijn we gaan lopen, het op een na kleinste rondje, slechts 5 kilometer. Het is klimmen en klauteren over een mooi schiereiland. Onderweg zien we de zeehonden spelen in het water. Een kleine honderd van deze speelse beesten waren in de golven zich heerlijk aan het vernaken. Helaas hebben geen andere dieren gezien. Het pad wat we lopen is goed gemarkeerd, maar het is stijl, heel erg stijl en heel erg smal. Dit is normaal niet een pad wat je zou kiezen om een eindje te wandelen. We zijn al gauw een uurtje of 3 actief bezig om het eindpunt weer op een veilige manier te halen. De helft van de tocht heeft het geregend, daarna kwam de zon en is het de gehele dag droog gebleven en konden we op het dakterras van ons verblijf nog heerlijk van een glaasje echte Zuid-Afrikaanse wijn genieten.

‘s Avonds hebben we Plettenberg Bay nog even onveilig gemaakt en hebben we de spare ribs geproefd, wat de moeite waard was. Toen we terug wilden rijden stond de auto onder de straatverlichting. Pas toen zagen we het dak en de motorkap van de auto. Helemaal vol met putten van de hagel van gisteren. Dat is niet zo fraai. Hopelijk zijn we goed verzekerd, natuurgeweld is altijd een probleem, we hopen dat de auto zo vuil is dat dit de putten gaat opvullen ……. Als je bedenkt dat bij het vertrek alle schrammetjes zijn opgeschreven, tot en met de krassen op de velgen, dan kan je vermoeden wat dit gaat betekenen bij het afleveren van de auto in Cape Town.

Voor nu allemaal weer tot een volgende keer. Groet, Jan

In Plettenberg Bay

Hallo beste medereizigers,

Vandaag was het een reisdag die we hebben afgesloten toen we arriveerden in Plettenberg Bay.

Onderweg was het op het laatst vreselijk slecht weer. Een enorme storm, met een vreselijke hagel. We dachten dat de gehele auto zou worden geperforeerd. Gelukkig is het goed afgelopen. Zoveel hagel is er gevallen dat alles in de omgeving wit werd, centimeters hagel, zo groot als een paasei..... Het koelde in 10 minuten ongeveer 20 graden af.

Maar ..... we zijn er heelhuids doorgekomen en de auto gaan we moregn wel inspecteren.

Alle verhalen staan er weer op. De Internet verbindingen zijn niet optimaal, dus nu gelijk maar een verhaal geplaatst.

Tot een volgende kjeer en hier gaat verder alles heel goed en we hebben het uitstekend naar onze zin.

Groet,

Jan