AMS-FRA-JHB-DRB ....I

Inmiddels zijn we al weer enkele dagen onderweg ..... Maar we gaan nog even terug naar ons vertrek. De reis is prima verlopen. We waren heerlijk op tijd op Schiphol [bedankt Max!], geen files. Het inchecken verliep eveneens perfect. Geen gezeur over de juiste naam op de reisdocumenten, dus Alie mag ook mee! Na het inchecken nog even op z'n Nederlands 4 koffie en een appeltaart genuttigd. Dat blijft schrikken .... € 22,- en nog een aanbieding ook. Maar goed, je mag niet anders beginnen. Afscheid genomen en wij op naar de paspoortcontrole, ook dat verloopt soepeltjes. De mevrouw van de douane wilde van mij alles hebben, tot m'n broekriem, laptop en m'n schoenen, fototoestel, SD-kaartjes toe. Nu keek ze erg streng dus het ik niet geprobeerd tegen te sputteren een voldaan aan al haar wensen. Zo ben ik natuurlijk..... Bij de toegang tot de gate, nogmaals boardingpas, paspoort en Alie mocht ook nu weer mee. In het vliegtuig van Schiphol naar Frankfurt. Het was super vol, de handbagage kon niet in de rekken en stond overal onder de stoelen. Het was bewolkt toen we vertrokken, maar in Frankfurt was het prima weer met lekkere opklaringen. Vanuit de lucht is het natuurlijk een prachtig gezicht om door de wolken heen te vliegen. Het lijkt soms op een Arctisch landschap, met sneeuw en ijsbergen. Alleen dit al maakt vliegen leuk.

Als voorzorg heb ik toch maar de bekende earplugs ingedaan om te voorkomen dat bij het afdalen de oren pijn gaan doen. Of dit helpt? Voorlopig heb ik nog geen last gehad.

Soms denk ik dat dit het enige is wat ik nog weet van een vlucht, ongeveer 30 jaar geleden ...... noem dat maar gerust een traumatische ervaring. Daarna heb ik nooit meer gevlogen, maar een pijn dat het heeft gedaan .....

Goed in Frankfurt was er geen gate meer vrij, dus landen we ergens buiten de gewone terminals. Er wachtte een bus die ons naar het hoofdgebouw bracht. Nu op zoek naar B45. We hadden maar een klein uurtje en juist op tijd weer door alle controles heen, konden we snel een zitplaats vinden. Deze keer vlogen we met een Airbus A340/600. Een gigantisch toestel. We zaten vlakbij de pantry, dus konden we ruiken wat we gingen eten. De afzuiger en de motoren maakten een stevig lawaai de zodat dat de muziek en de spraak bij de film [de nieuwste James Bond-film] maar net was te horen. We zijn goed verzorgt, hebben kort een beetje geslapen en rond een uur of half acht zijn we geland in Johannesburg. Op het beeldscherm konden we vluchtinformatie goed volgen. De reisafstand was 8800 kilometer en we vlogen op ruim 12 km hoogte, met een snelheid van ruim 900 km/h. buiten was het koud, - 55?C.

Zo dat waren de statistieken voor de liefhebber. In Johannesburg, een door de paspoortcontrole en weer de tas opzoeken. Dan moet je wel bij de juiste band gaan staan, want anders duurt het lang voor dat je de tassen vindt. Daarna, langs de douane [hoe we dat gedaan hebben weet ik nog steeds niet], maar het ging wel snel. Uiteraard kwamen we snel onze hulp tegen en die wees de weg naar de juiste balie om weer in te checken voor de binnenlandse vlucht SA537 naar Durban. Keurig op tijd, nog 10 minuten...... Maar weer door de paspoort en weer alles in een bakkie en door de scanner. We waren op tijd bij de gate D1. He hé, dat was rennen. Maar er was wel een Gate D1, maar geen vlucht naar Durban? Al weg? Even vragen, neen je moet gewoon gaan zitten, dan komt alles goed. Neen dus. We moeten naar D2, naar is de juiste vlucht, maar niet de juiste tijd en niet het juiste vluchtnummer. Nu vinden we dat helemaal niet erg, want als we maar in Durban komen, wat maakt het uit met welke vlucht. Met een half uurtje vertraging zijn we vertrokken. Het was fantastisch weer. De mooie schapenwolkjes geven leuke schaduwen op een licht glooiend landschap. Een fantastisch uitzicht vanaf zo‘n 3 km hoogte! Je ziet ontzettend veel huisjes verspreid over het landschap. Als je in de buurt van Durban komt is dit landschap vullend. Een kompleet mierennest lijkt het wel. Helaas wonen hier de armste mensen van het land, maar dan wel enkele miljoenen....

We landen na een klein uurtje vliegen op de relatief kleine luchthaven. En daar .... ja zeker, hier hebben we lang naar uitgezien, na een hele lange periode staan onze beide meiden te wachten. Even lekker knuffelen natuurlijk. Ze zagen er geweldig uit.

Annelies heeft haar lange haren in breads laten vlechten in de community in Pietermaritzburg. [slechts 5 uur werk met 2 personen]. Ze zag er zo geweldig uit, dat moet even gezegd worden. Het heeft even geduurd, maar dan heb je wel wat. Helaas kan het er maar een paar weken in blijven zitten. Het is niet zo best voor je eigen haar. Er wordt in die vlechten veel 'nephaar' gebruikt. Dit zie je bij heel veel meiden met lange gevlochten haren.

Vanaf het vliegveld eerst de auto op gehaald, het is een Mazda 5 geworden, een fraaie auto, maar al de bagage overigens maar net in past. Dat wordt straks wat bij de terugreis ...

De auto wordt gecontroleerd op alle kleine en grote butsen, schrammen en deukjes, want als je bij het inleveren er andere zaken gevonden worden is het 'kassa'.

Bij de Pick ‘n Pay, enkele boodschappen gedaan en daarna rijden via de N2 naar het noorden naar onze eerste overnachtingplaats in Eshowe. We vinden de backpackers Zululand snel. Achter het George Hotel. Daar eten en drinken we en genieten van het samenzijn.

Overigens betalen we nu voor een diner van 4 personen, net zoveel als de koffie met ... op Schiphol.

Groet en tot een volgend moment,

Jan