Door “zwart” Africa naar Port St. John.

Vanuit Werner Beach rustig naar het zuiden gereden langs de kust. Na een paar uur passeren we Port Edward en gaan dan over de R61 het binnenland in. Al snel zien we de eerste dorpen, gelegen tegen de bergen aan. De bergen zijn niet echt hoog, het is meer een fors heuvellandschap tot z’n 1000 a 1500 meter hoogte. Het ziet er lieflijk uit, ware het niet dat er tienduizenden huisjes, krotten, bouwvallen, golfplaten hutjes enz tegenaan zijn gebouwd, die het toch allemaal minder aantrekkelijk laten uitzien. Dit is het oude Transkei.
Het is zaterdag, iedereen is thuis aan het werk, is boodschappen aan het doen, verzorgen de was of gaan naar het dorp enz. enz.
We passeren ook twee grotere dorpen. Een zwarte wereld op zich. Duizenden, zo niet tienduizenden zwarte mensen zijn op zaterdag in het dorp om de boodschappen te doen.
Zo’n dorp bestaat uit twee brede straten die elkaar kruisen in het centrum. Brede straten met aan beide zijden panden waarin winkels zijn gevestigd, containers waarin een kapsalon, groenten of fruit of kleding worden verkocht. Aan twee kanten staat het vol met bakkies en taxibusjes. Het krioelt van de mensen of straat. Iedereen staart je aan, je bent wel erg opvallen en een redelijk nieuwe auto en ….. je bent blank. Het lijkt wel een mierennest waartussen je je bevindt en er geen uitkomen aan is. Je rijdt stapvoets alles staat vol. De grote drang om foto’s te maken wordt onderdrukt, ook al zou dit geweldige beelden opleveren. De mensen zijn vaak erg kleurrijk gekleed en zien er mooi uit. Als je uiteindelijk het dorp uit bent gereden kom je nog steeds veel mensen die weer naar huis lopen, door de bergen heen of liftend proberen sneller thuis te komen. De gebaren die ze daarbij maken geven de eindbestemming aan van waarheen ze willen.
Onderweg lopen veel vrouwen met een enorme mand met was op hun hoofd. Kleine kinderen zitten comfortabel op de rug van ma vastgebonden. De was wordt gewassen in de rivier, soms kilometers verder op. We komen een “wasstraat” tegen. De hele omgeving hangt de was op aan lijnen in het landschap om te drogen. De taxibusjes staan stroomopwaarts ook langs de rivier. De drivers wassen hun bus in het zelfde water. Een leuk schouwspel, als je even vergeet hoeveel moeite het kost om de was gedaan te krijgen. Dan vergeten we ook de moeite die het kost om gewoon drinkwater te halen uit de zelfde rivier, door dezelfde vrouwen met cans van minimaal 25 liter op hun hoofd.
Dit schouwspel duurt zo’n beetje de gehele dag totdat we in Port St. John aankomen. Wat me opvalt is dat de kinderen langs de kant van de weg je niet alleen koopwaar aanbieden, maar je ook toeschreeuwen en gooi bewegingen maken als je doorrijdt. Iets wat opvalt en wat we in Kwazulu Natal niet hebben gezien.
De stad is gelijk aan de eerdere dorpen die gepasseerd hebben, we rijden er doorheen en na een paar kilometer zien we ons slaapverblijf. Een redelijk alternatief optrekje, maar schoon en de mensen zijn er vriendelijk. We kunnen een grote familiekamer uitzoeken en vertrekken aansluitend gelijk even naar het strand wat we 300 meter verder, zo op kunnen lopen. Geweldige golven en een mooie rotskust wat de naam van dit gebied eer aan doet.
‘s Avond even op bezoek geweest in de receptie. Ze hebben een Internetverbinding, nu dat lijkt wel wat. Even de verhalen op de weblog zetten en de mail checken…….. dat was in ieder geval het plan.

Na de laptop van de vriendelijke dame wat verbouwd te hebben, het was erg donker in het kantoortje en de usb-stick paste er niet in…. Even later was alles donker, zowel het scherm als het kantoortje, maar ze kreeg het fraaie apparaat weer aan de praat. Gaat uw gang.
Er blijkt een soort gsm-modem aan te hangen met een verbinding van …. drie keer niets. Maar …. toch. Beter iets dan niets!
Uiteindelijk, echt waar, 1 pagina duurt ongeveer 10 minuten om ververst te worden … heb ik de eerste log kunnen plaatsen. Omdat de vriendelijke dame inmiddels zat te wachten tot ik klaar zou zijn, heb ik alle andere verhalen er maar in één keer opgezet. Toen ik het bericht zag dat de opload had plaatsgevonden werd de verbinding ineens verbroken en was alles weer donker. Het afsluiten ging sneller dan de opstart. En nu maar hopen dat alles er ook opstaat. Later zal ik eea nog wel eens op de juiste plaats en volgorde zetten. Het zal wel een lang [hopelijk niet te …] verhaal zijn geworden.
Zondag maken we er hier een lekker rustig dagje van, wat wandelen [hiken ha ha] en naar het strand.
Maandag gaan we naar Cintsa en dag volgt er weer een vervolg. Groet aan alle meelezende reisgenoten, thuis en elders.. Jan


Port St. John naar Cintsa en naar Addo.

Okidiki, we zijn er weer. In Cintsa zijn we maar één nachtje gebleven. Wel een erg leuke plaats, zo‘n 500 meter bij zee vandaan. Wel een beetje alternatief hostel, maar erg leuke kamers en een prachtige bar. De inhoud van de bierflesjes is hier “standaard” 0.75l. Niets mis mee en goed voor de machtsbalans en het smaakte heeeel erg goed. Soms rook je ook de zoete wietlucht boven de roffels van de drums uit! Niet vervelend, niet lastig, geen hinder, maar gewoon opvallend. Van Port St. John rijden we naar Cintsa, in de directe omgeving van East London. We vinden een Lodge boven in de duinen, met uitzicht op zee.
We hebben ons verheugd op een opgaande zon boven de Indische oceaan, maar helaas het was bewolkt deze nieuwe morgen en dus ….. misschien een volgende keer. Omdat we toch al vroeg op waren, zijn we dus ook vroeg vertrokken. Op weg naar Addo. Dit is toch al gauw ook weer een tochtje van zo’n 350 kilometer en 5½ a 6 uur verder. De snelheid is per uur niet zo hoog. Sommige delen zijn perfect te rijden, 4-baans en bij andere delen moet je goed om de putholes denken.
De gehele week merken we al dat de verkiezingen op komst zijn. Wel leuk om te zien en mee te maken. In veel dorpen staan “circustenten” in een gebied wat afgezet is. Grote borden geven de plaats aan waar gestemd kan worden. Natuurlijk wordt zo’n plaats ook bewaakt door de politie. We hebben er een paar foto’s van gemaakt, nu het nog stil is … Toeterende auto’s met vlaggen uit de ramen. Luidsprekers strooien allerlei teksten de ruimte in, de teksten zijn niet te verstaan, vergemoduleerd, vervormd en zo hard dat de speakers het niet aan kunnen.
De UDP en de ANC zijn partijen die duidelijk in de smaak liggen. Per plek en dorp is dit geheel verschillend. Morgen is het zo ver. Wij zijn inmiddels in het Addo gearriveerd. Een leuke backpackers gelegenheid, vlakbij [10 km] de ingang van het Nationaal Park, het “Addo Game Reserve”.

Gaande weg ….. de route naar het zuiden, wordt de bebouwing en de “kleur” anders. Wat vriendelijker. Maar, dat moet er direct bij gezegd worden, we hebben alleen zeer vriendelijke mensen getroffen. Bijzonder gastvrij, behulpzaam en ze staan altijd klaar je te helpen. Gewoon lieve mensen. Heel geweldig, absoluut!!!. Het is gewoon wennen aan een geheel andere omgeving, dat je niet kan stoppen op de plaats die mooi of leuk is. Mar misschien denken we met z’n allen wel veel meer [vooroordelen?] over hun handelen dan dat nodig is. Maar …. We zijn in een ander land met andere gewoonten en een heel andere cultuur. En dat is al een beleving op zich die de moeite waard is. Kortom, tot nu toe [en naar verwachting ook hierna] een geweldig land: Zuid-Afrika!!!

In Addo aangekomen slapen we in een leuke dorm, met ons vieren. Het is vanavond koud geworden. Een heldere nacht. Een mooie sterrenhemel, met zoveel sterren die steeds omvangrijker worden hoe langer je er naar kijkt. De keuken delen we met de bewoners/eigenaars van het hostel. Morgen gaan we naar de Game Reserve op zoek naar olifanten in the Sunday River Valley, een vallei vol met citrusvruchten [limoenen/citroenen].…. Tot dan en een vriendelijke groet. Jan



Addo elephants Park.

Vanmorgen zijn we vroeg vertrokken. De ingang van het park is 10 kilometer bij ons vandaan. Het is stil op de weg, als voorafgaand aan een donderbui. Maar het weer is fantastisch. Een zonovergoten dag en het is warm. Bij de ingang van het park staat ook de verwijzing naar een stembureau. Niemand te zien. Iedereen is vrij vandaag. De gehele dag vernemen we ook niets van de verkiezingen. Pas ‘s avonds horen we dat er op twee plaatsen, in Johannesburg en Kaapstad te weinig stembiljetten zijn, waardoor enorm lange rijen zijn ontstaan. Denk dan maar aan enkele tienduizenden mensen die in slingerende rijen langs linten wachten om hun stem uit te brengen. De kranten schrijven er de volgende dagen nog boekdelen over.
Een eerste schatting van de uitslag is dat de ANC bijna een 2/3 meerderheid op landelijk niveau gaat behalen. Dit ondanks het feit dat onze vriend Zuma er toch nog steeds van wordt verdacht allerlei onfrisse zaakjes heeft uitgehaald. Met name de oostelijke kantons zijn voor meer dan 75% voor het ANC. Begrijpelijk en nu maar afwachten hoe het echt gaat uitpakken. Het land heeft het nodig! Het is onbegrijpelijk dat pas in 2010 gestreefd wordt dat iedereen een minimum inkomen heeft van 1$ per dag. Dat is ongeveer 1 brood of 1 pak pasta per persoon.

Addo bestaat uit 99% bewoners die leven in de standaard huisjes, gebouwd door de staat of door hun zelf.

Wij gaan dus naar de game reserve van Addo. Zoals gezegd een rustige dag. De toegang is ongeveer 10x een minimaal daginkomen per persoon. In dit park, zeker zo groot als de gehele provincie Zuid-Holland, leven vele dieren die onder de big five vallen. Als eerste zien we de jakhals die nog een prooi aan het verslinden is. Skeletten van enkele andere dieren liggen langs de kant van de weg. Helaas spotten we vandaag geen leeuw of leopard. We komen we de buffels tegen en vele, vele warthogs en ook vele verschillende antilopen, de kudu, zebra’s, het rode hartebeest, elanden en grijsbokken. Pas rond de middag zien we de eerste olifanten. Maar dan ook in spectaculaire hoeveelheden verzamelen ze zich bij de drinkplaats. Steeds weer nieuwe kuddes komen en gaan van e naar de waterplaats toe. Veel jonge dieren, verschuilen zich tussen de ouderen tijdens hun tocht. De oudere dieren beschermen de jonge dieren, bij het oversteken van een weg, bij de drinkplaats, bij het passeren van andere kuddes. Er staat er altijd eentje op wacht terwijl de voorste baan maakt voor de rest van de kudde. Opvallend is dat je ze nauwelijks aan hoort komen. Verder zien we de gehele dag nieuwe kuddes door het woud trekken. Je kan daar uren naar kijken, het blijft een boeiend schouwspel om te zien hoe ze trekken, eten en drinken en zich massaal een weg banen door bosschages met stekels waarop de je autobanden gelijk helemaal lek rijdt! Het is een geweldig indrukwekkende mooie dag geweest. Overigens het kleinste beestje in het park wat beschermd is, is de mestkever, een kever die mestballen transporteert achteruitlopend. Een leuk schouwspel waar de auto’s voor stoppen als ze over de weg lopen.

De tweede dag maken we trip vanuit Addo naar Port Elizabeth. We bezoeken het Ocianium en het slangenmuseum. Helaas valt na een optreden in het dolfinarium de elektriciteit uit. De gehele stad zit zonder stroom. Dan werkt echt [ook hier in Afrika] niets meer. Het slangenhuis kunnen we dan ook niet meer in. Onze ticket blijft geldig. We kunnen eventueel morgen wel terugkomen als we dat willen. Nu dat is mooi toch? Vorige week Maandag was er een spanningsuitval van 1 ½ dag. Dat is best lastig …… Wij zijn naar de pier gelopen, tegenover de parkeerplaats en zien daar nog een aantal dolfijnen zwemmen in de Indische oceaan. Mooi om dit zo te zien! We rijden nog een rondje en komen net na vieren weer aan bij het slangenhuis om nog net glimp op te vangen van de verschillende dieren. Omdat deze dieren ook hier in het wild leven, ga je toch nadenken of je hier nog wel wilt gaan wandelen in het bos …… Maar niet te veel nadenken. Alle dieren die je hier ziet, zijn groot en anders dan thuis.
Dat was het wel weer voor vanuit Addo. Morgen gaan we naar Plattenburg Baaij en zullen eens kijken wat we daar kunnen vinden. Ook daar zullen we zeeën van tijd tekort gaan komen. Nu weten we allang niet meer wat voor dag en datum het is, maar er komt weer een tijd dat dit weer belangrijker wordt, alhoewel ….. Now is no time to think of what you do not have, think of what you can do with what there is [Ernst Hemmingway]. Deze waarheden lezen we hier op allerlei snoepgoed, suikerzakjes enz enz. Deze heb ik meegenomen, ook al gebruiken we geen suiker!

Groet, Jan