Via de Robertsonpass naar Oudtshoorn

Voordat we richting Oudtshoorn vertrekken brengen we eerst nog een bezoek aan Jukani. Een wildlife predator park voor lions, tigers, leopard, cheetah's, puma's en nog meer. Een gids leidt ons rond en verteld ons met groot enthousiasme over verschillen en overeenkomsten. Voor mij is één ding duidelijk. Je moet ze geen van allen tegenkomen in het wild. Of je nu doodgeplet wordt door een leeuw of doodbloed bij een panter, het is helemaal niets. Of dat een soort Das je ingewanden als eerste probeert te pakken, het blijft een dramatische gebeurtenis. Je bent als verzorgen toch in de gelegenheid sommige beesten aan te raken en hun vacht te voelen. Ik heb het er niet zo op .... Jaarlijks komen er nog ruim 50 mensen om door deze 'lieve' beestjes. Na een leuke uitleg zijn we via de R328 richting Oudtshoorn vertrokken. Onderweg zien een groot ongeval van een vrachtauto met oplegger die mogelijk zonder remmen van de berg af is gereden. Hulptroepen zijn ruimschoots aanwezig en wij zijn snel doorgereden.

In de plaats van bestemming zoeken we ons Hostel. Het is een grote drukken plaats maar met de GPS hebben we het toch snel gevonden. Een leuke cottage, met zwembad. Ons wordt nog verteld dat er enkele kilometers verder een leuke plaats is om wat te drinken en gelijktijdig te genieten van het wild wat komt drinken in een soort stuwmeer. Dat maken we gebruik van al snel komen we bij een Lodge met een reserve [Buffelsdrift] en met een glaasje prik zien we al snel enkele hipo's maar ook reno's, olifanten, springbokken en kudu's. Deze dieren maken steeds weer een geweldige indruk. Het blijft boeien hoe deze dieren reageren, zowel op elkaar als elk dier apart. Als de zon bijna onder is gaan we genieten van ons diner [wat we deze keer zelf koken]. Een geweldig stuk echte Afrikaanse chocoladetaart maakt het weer af.

Voor de komende uren gaan we ons verdiepen in het vervolgprogramma. Maar daarover later wel weer wat meer. Groet aan allen. Jan.

De Swartsbergpas.

Voor deze dag staan twee zaken op het programma. De Cango cave en een route rijden over de Swartsbergpas.

Als we vertrekken hangen de wolken nog in de bergtoppen. Als eerste rijden we ongeveer 30 kilometer naar het noorden tot in de Kleine Karoo. We krijgen in de grotten een leuke rondleiding. De grot wordt als mooiste en belangrijkste gezien in geheel Afrika. Volgens de folders is het één van de zeven wonderen van Southern Africa. De grot is in 1780 ontdekt door een niet Nederlandse kolonist. Wij zijn [gewoon] dat in de grotten een temperatuur heerst van rond de 9 graden Celsius. Dus bepakt en bezakt naar de entree, blijkt het 19 graden [een zogenaamde warme] grot te zijn. Er is sinds de ontdekking 5 grote belangrijke grotten gevonden, waarvan alleen deze wordt geëxploiteerd. De overige worden [gelukkig] in oorspronkelijke staat gehouden. Omdat er 2 verschillende tochten in de grotten worden gehouden leek ons de adventure tour wel leuk. Nu moet je natuurlijk wel blijven lezen ..... Want deze is niet meer voor mijn leeftijd, daarnaast moet je lenig zijn, slank en in een goede conditie. Bij de kassa werd ik gelukkig nog op tijd gewaarschuwd, omdat ik anders nu nog in de grot zou verblijven. Er zijn drie 'tunnels', doorgangen naar andere kamers. De afmetingen van de kleinste is 27 x 37 cm en daar moet je over een lengte van 3,5 meter door heen kruipen. De twee andere zal ik maarniet beschrijven, maar die waren schuin omhoog en nog smaller, maar wel iets hoger........ Een paar jaar geleden heeft er een mevrouw [van waarschijnlijk enige omvang] ruim elf uur vast gezeten. De anderen waren al vooruit en konden hierdoor niet terug. Echt niet leuk!!

Goed, wij hebben dus gewoon de standaard rondleiding gevolg die overigens de moeite waard was!

Na afloop wilden we de pas rijden. Omdat er de laatste periode veel regen was gevallen en het vandaag waarschijnlijk in de bergen niet droog zal blijven is de pas gesloten. Op twee plaatsen komen we de borden tegen. Helaas.

We hebben toen de Cango Ostrich Farm bezocht. Een farm gelegen aan de zelfde weg. De plaatselijke boer is slim genoeg om zijn Struisvogel boerderij ook te laten bezoeken en souvenirs te verkopen. Overigens kan je er ook overnachten en lekker eten ... De boer geeft aan dat de struisvogelvrouwtjes aardig te bedotten zijn. Ze gaan altijd broeden op een nest van rond de 14 eieren. Als de vogels eieren gaan leggen en er zo'n 10 in het nest liggen worden er negen uitgehaald. Het vrouwtje denkt dan dat er nog minimaal 13 gelegd moeten worden ...... Dit gaat zo door, totdat er ongeveer 130 eieren zijn gelegd. Alle eieren worden in een broedmachine uitgebroed. Ongeveer 95% van de eieren zijn bevrucht. Bij een struisvogel kan je pas na 14 maanden zien of het een mannetje of een vrouwtje is. Overigens ook de leeftijd dat er veel worden geslacht. Je hebt dan ongeveer 30 kilogram vlees. In vroeger tijden was het fokken van struisvogels een handel waar je goed geld mee kon verdienen. Een kilo struisvogelveren was in de jaren tot de eerste wereldoorlog, evenveel waard als een kilo goud!!!! Dat is ook de reden dat er zoveel grote rijke huizen in die periode zijn gebouwd. Kortom leuke en leerzame verhalen.

Voordat we deze farm bezoeken rijden we nog een stukje binnendoor, wat zomaar een jaar van je leven kan kosten, als je over de wegen rijdt waar je dan op terecht komt. Stijl, onverhard, glad, putten en gaten en voor deze keer waren ze ook nog aan het werk zodat het wegdek ruw en zacht was. Dan kom je onderweg ook nog zo'n groot apparaat tegen met een schuif tegen die het wegdek wil egaliseren, waar je bijna mee van de weg af wordt geschoven. Enfin we zijn uiteindelijk bij een waterval uitgekomen. Het begin van de Karoo rivier en de waterwinning voor de gehele gemeente van Oudtshoorn. Uiteraard hebben we halverwege ook moeten betalen om op de picknickplaats onze boterham op te mogen eten. Natuurlijk ook gevraagd wat ons te wachten zou staan, werd verteld, dat het wel de mooiste waterval van Zuid-Afrika was en dat de weg gisteren helmaal is hersteld en er nu als een zonnetje bij ligt. Onderweg is ook nog een lekke persleiding geconstateerd waardoor de weg over de lengte van 500 meter een grote modderbad was geworden. Maar goed dat de auto niet gewassen behoeft te worden bij het inleveren in Cape Town. Nu dat was weer een dagje. Morgen proberen de Swartsbergpas nog een keer en anders .... Dat zien we wel weer als we verder trekken door het landschap van South-Africa. Een bijzonder land.

O ja, ‘s avonds hebben we het heerlijke vlees gegeten van de Ostrich, [heerlijk] ze hebben er hier ruim anderhalfmiljoen exemplaren van in deze streek. Dat moet je dus gewoon gegeten hebben. Tot een volgend moment en opnieuw een hartelijke groet.

De pas 'genomen'.

Het is de natste winter sinds heugenis. Dit zeggen de mensen die hier al vele, vele jaren wonen en werken. Dat geloof ik gelijk. Wij zijn altijd de gelukkigen die altijd iets meemaken, wat nog nooit eerder is voorgekomen. Allemaal goed en wel, maar we hebben er niets aan. Niemand weet hoe het komt. De struisvogels hebben warmte nodig. Oorspronkelijk komen deze lieve beestjes uit de Sahara en vroeger reikte de Sahara tot de Karoo. Maar vanmorgen is het bewolkt, er komt regen en de pas zal wel niet open gaan.

We wachten tot een uurtje of elf en gaan toch op pad, het ziet er wel dreigend uit, maar ......... het is nog droog. De pas is open en wij als een speer de tocht gestart. We zijn wel wat gewend in het hoge noorden, maar volgens de papieren is dit toch wel een bijzondere ... De weg naar boven is prima, het weer is goed, het is erg rustig, dus ...... gewoon op ons gemakkie de weg naar boven gemaakt. De laatste 10 kilometer stijg je ongeveer 1000 meter, dat is dus 10%. Prachtige uitzichten, haarspeldbochten en uiteindelijk zijn we vier uur later in Prince Albert, een leuk plaatsje in de Karoo. Hier is vandaag en morgen feest!! Het feest van de olijven! En verder kan je er overal op straat lekker eten en drinken. Omdat we natuurlijk wel lekkere trek hebben kiezen we voor een hamburger van de Kudu. We kopen wat biltong voor later op de avond en gaan later via het echte woestijn gebied van de Karoo naar het oosten. Dit is een bergachtig gebied, maar in de zomer rond de 50 graden en dus onaangenaam warm. De eerst volgende plaats ligt 50 km verder en verder is deze aarde woest en ledig, maar wel mooi om doorheen te rijden.

Via Klaarstroom rijden we naar het zuiden via de Meiringspoort [N12] naar het zuiden en komen in de plaats 'De Rust'. De N12 is in 1998 bijna helemaal weg gespoeld. De weg ligt nu in een nauwe kloof waar zowel de weg als de rivier doorheen lopen. Je kruist met de weg ongeveer 30 keer de rivier. Nu zijn er speciale constructies, zodat je eigenlijk over de weg door de rivier rijdt. Als het regent rijdt je dus over de rivierbedding van asfalt .... Een aparte ervaring. Gelukkig is het vandaag droog gebleven totdat we weer in ons hostel aankomen. Halverwege is nog een mooie waterval te zien op 10 minuutjes lopen vanaf de doorgaande weg. De bak waarin de waterval uitkomt is volgend de legende onmetelijk diep. Er zijn negen mensen in verdwenen en nooit meer terug gevonden. Pas enkele jaren terug is de diepte officieel vastgesteld: 9 meter!?

De plaats Rust is een rustig klein plaatsje waar op deze 1^e mei helemaal niets te doen is. Het is rustig op straat. Iedereen is deze dag vrij, een nationale vrije dag ....

Ik heb nu in ieder geval de woestijn gezien, dat is al een aardige ervaring. Maar de echte zandwoestijn ..... Die zullen we deze vakantie niet zien. Morgen vertrekken we richting Robertson, ongeveer 300 kilometer naar het westen, richting Kaapstad.

Ook deze dag was weer een aaneenschakeling van momenten, voor nu tot later.

Groet, Jan.