Hallo allemaal.

Inmiddels zijn we in Kaapstad aangekomen. Een fantastisch mooie zonnige dag met zeker 25 graden. Heeeeerlijk, echt winter.

Ik ga eerst even proberen de teksten van de vorige dagen te uploaden, want tot op heden gaat dat niet altijd even goed. Hier is is alles goed en de belevenissen van Cape Town volgen zo spoedig mogelijk, maar het is nog wel vakantie .....!!

Groet en tot de volgende keer, Jan

De kleine Karoo en een Marokkaanse nederzetting in Robertson.

Vandaag hebben we van een geweldig mooi landschap kunnen genieten. Het was mooi weer, met fraaie wolkenluchten en een heerlijk temperatuurtje, zowel om te rijden als om te lopen. Een sterk afwisselend landschap. Vanaf Oudtshoorn rijden we via de route 62 richting Kaapstad. Een broertje van de route 66, maar nu van Port Elizabeth naar Kaapstad. We passeren diverse dorpen, hoe verder je richting het westen rijdt, zoveel te meer de invloed van de blanken te zien is. Wel zie je nog steeds de townships, maar [veel] minder dan we eerst hebben gezien. De niet blanken zijn minder donker, de huisjes meestal van steen, maar nog altijd wonen deze mensen buiten het centrum aan de buitenkant van het dorp of stad. Vaak hebben ze hun eigen winkels, maar afstanden moeten ze bijna altijd nog afleggen om ergens te komen. Maar ….. de integratie is hier ogenschijnlijk al wel verder doorgevoerd. Inmiddels zijn we in de wijnstreek aangekomen. De hoogste bergen hebben we inmiddels achter ons gelaten. Het wordt groener. Een vergelijkbaar landschap hebben wij in nog geen ander land in Europa gezien, zo weids met zulke specifieke bergen, heel bijzonder. Het zal moeilijk, zo niet onmogelijk om dit op foto’s vast te leggen. Veel rijen heuvels en bergen achter elkaar links en rechts van de weg, die soms kaarsrecht door het landschap is aangelegd. Bergen, kaal, slechts enkele lage bomen en vooraal veel struiken [waarvan ik de naam niet weet] cactussen, vetplanten en kale met steen bedekte bodem. De bergen en heuvels lijken wel gevormd zoals je zand door je vingers heen laat glippen en dat op hoopje laat vallen en anderzijds opstulpingen als vulkanen met kraters. Veel soorten wild zien we onderweg niet. Het is hier de uitloop van de Karoo [de kleine Karoo]. En zelfs nu is het hier nog ruim boven de 20 graden. Water is hier nauwelijks te vinden. Als je over stuk grond beschikt waarop water toestroomt als het een keer regent, beschik je over een aardige rijkdom. Als er regen valt en dit afstroomt over de weg, wordt het snel opgevangen en afgevoerd naar het land door middel van goten en dammen om over de bodem te verspreiden. In Robertson komen we in een backpackers hostel, waar we bijna de enige zijn. De beheerders/eigenaars wonen zelf ook in dit huis. Je deelt met elkaar keuken en zitkamer. Dit hebben we wel meer meegemaakt, het blijft apart, Overigens zijn de bewoners zelf ook best bijzonder. De zitkamer is ingericht in Marokkaanse stijl, zelfs de waterpijp ontbreekt niet. De openhaard wordt ‘s avonds opgestookt en er wordt sfeervolle muziek gedraaid. [de stijl moet je mij niet vragen een beetje soul, blues, maar ik vind het ok!] In een andere kamer kan je relaxed van een dvd’tje genieten en in weer een andere kamer kan je rustig en stil lezen. Alles is aanwezig, een heel aparte sfeer. Vanavond was ik de vrijwilliger om te koken. Omdat het weer een hele tijd geleden was, is gekozen voor pannenkoeken bakken. Nu dat moet je nooit meer doen op een elektrisch kookfornuis!!! Het is dramatisch afgelopen en dat echt voor het eerst in mijn carrière. We hebben het noodrantsoen van noodles, een boterham en nog een pak yoghurt opgegeten. We krijgen geen honger hoor, maar het was weer eens anders dan anders. Inmiddels weten we ook dat we niet meer langs de westkust naar het noorden gaan. Er is nu niet zoveel te zien. Juist in de lente is het er prachtig, nu wordt het minder geadviseerd. We gaan na het weekend weer eens naar de kust in de buurt van Hermannus. De plek om walvissen te spotten, maar we zijn nog wel ruim een maand te vroeg, maar daar heb ik eerder al wat over verteld. Voor nu is het weer genoeg. Geniet van de tijd! Maak er wat moois van. Ik wil afsluiten met een uitspraak van Emma Goldman “When we can ‘t dream any longer, we die”. Gewoon even geleend van weer een suikerzakje ……

Worcester en de Kogmanskloof.

Vandaag doen we het eens rustig aan. Nu lijkt het dat we deze vakantie niet rustig doen, niets is minder waar. We rijden af en toe een stukje, zoeken een heerlijk onderkomen. De grootste afstand is zo’n beetje rond de kilometer geweest, dat valt dus wel mee. Wat wel opvalt is dat van het aantal auto’s wat hier rondrijdt, meer dan 80% witte auto’s zijn. Zoveel witte auto’s in een zwart land …… dat valt op. Wij doen daar ook gewoon aan mee, ook onze auto is wit!. Hoe dat komt? Ik ben er niet achter gekomen, maar het is een absolute waarheid. Nu is de auto niet echt wit meer, hij is bruin van de modder en zit vol deuken, maar ….. De mislukte pannenkoeken van gisteren ben ik inmiddels wel weer te boven gekomen. Vandaag gaan de dames aan de slag. We hebben een route geren door de Karoo, vanaf Robertson naar Worcester, via de N1 naar De Doorns. Deze weg loopt door het dal waarin veel druiven groeien. Langs de weg lopen veel mensen druiven te verkopen. Ook wij hebben een klein doosje van ongeveer 5 kg gekocht. Je kan ze alleen per doos kopen. Onze verkoper was gigantisch blij, want er wordt [als je al gelukt hebt] hoog uit 1 doosje per dag verkocht. De opbrengst is dan R20 [ongeveer € 2,00]. Iedereen weer blij. Net na De Doorns [een enorme zwart dorp met bijna alleen townships] rijden we de Kogmanskloof in. Daar kom je alleen enkele boerderijen tegen, verder een grote lege vlakte, waarin je op zo’n 1000 meter hoogte door de Karoo rijdt. Geweldig mooi gebied. Het verveelt niet om hier doorheen te rijden, je komt slecht af en toe een auto tegen. Aangekomen in Montage rijden we weer door naar Robertson. Dan ben je toch al gauw weer 150 km verder. We hebben er de gehele dag over gedaan, want geniet daar moet je ook de tijd voor nemen. Morgen gaan we naar Hermannus en zijn benieuwd wat we daar aantreffen. Voor de laatste keer wil ik afsluiten met een suikerzakjes waarheid [deze keer van Sun Sweet Brown Sugar …], van Jo Petty “Each new day is an opportunity to start all over again …… to clarify your vision”. Dat was het wel voor vandaag, een hartelijke groet. Jan.

Walvissen in Hermanus?.

Die hebben we niet gezien, nog niet! Vandaag is een zonovergoten dag geweest. We rijden relaxed door een gebied, eerst met veel wijn boerderijen, later met fruitbomen en weer later eindeloos grote landerijen, waar het gewas inmiddels al af is gehaald. We treffen onderweg een enorm mist gebied. Maar nadat we via allerlei binnendoorwegen, verhard en onverhard bij de kust aankomen, is het zon, zon en nog eens zon. Je ziet dat iedereen er van geniet en zelf hier praten ze over het weer. En ik maar denken dat dat typisch Nederlands is. Het zal wel in de taal zitten, want hier spreken ze veel meer Afrikaans, dan dat we elders hebben ervaren. Uit gemakzucht volgens de hostelbeheerster spreken we Engels, want dat verstaat [bijna] iedereen. Maar sinds de komst van enkele Belgen [enkele weken geleden] begint zij in ieder geval nu elk gesprek eerst met de Afrikaanse taal. Die Belgen waren al twee weken in Zuid-Afrika en hadden nog geen Afrikaans gehoord. En dat terwijl ze juist zich in deze taal wilden verdiepen. Nu in het Afrikaans is leuk “lekker” en dat geeft grappige woordspelingen. In Hermanus aangekomen, vinden we een heel mooi Hostel met de naam “De Zoete Inval”, en dat terwijl er geen enkele Nederlandse gedachte heeft gezeten bij het bedenken van deze naam …… erg lekker! Wat vreemd is en waardoor je oriëntatie soms even wat minder is …. is dat de zon van het Oosten naar het Noorden draait om dan in het Westen onder te gaan. Ik ben gewend om “te weten” dat rond het middaguur de zon in het zuiden staat en als je een richting op rijdt, weet je waar je heb gaat. Dat is hier precies andersom. Niks bijzonders, maar wel wennen op het zuidelijk halfrond. Hermanus ligt aan De baai waar van de maanden juli t/m november de walvissen naar toekomen vanuit het Arctisch gebied om hier een jongen te krijgen. Je kan hier vanaf de rotsen vanaf de boulevard deze walvissen in grote aantallen waarnemen. Helaas gaat dat nu niet lukken!? We zijn hier nog één dag, je weet maar nooit. We zijn allemaal wel eens verdwaald en zien we ze niet ……. Dan moeten we misschien nog wel een keer terug! Nog liefhebbers, wie lijkt dat wat? Voor vandaag is het weer genoeg, tot een volgende keer.

Maar vandaag, dinsdag de 5e mei hebben we ze ook niet gezien. Het was een uitgelezen dag om te wandelen. Een speciaal aangelegd pad langs de rotsen over een lengte van 12 kilometer, langs de baai van Hermanus. Gestart in de omgeving van de nieuwe haven en langzaam aan naar de andere kant van het dorp gelopen. Onderweg hebben we wel zeehonden en vele soorten vogels gezien, maar zoals al gezegd, geen walvissen. Het was ook niet te verwachten ….. maar ….. je weet maar nooit, dus blijf je er naar uitzien. Het is een mooie rotskust, maar het pad was effen. Bergschoenen hadden we dus niet nodig. Nadat we ongeveer 8 kilometer hadden gelopen, zigzaggend en van boven naar beneden, zijn we ook weer teruggelopen. Dan ben je toch een poosje bezig. Later zijn we met de auto nog even naar “boven op de berg” geweest, van waar je een prachtig uitzicht hebt over de gehele baai, vanaf De Kaap de Goede Hoop tot en met Danger point, bij Gans Bay. Voordat we naar Cape Town gaan, rijden we morgen eerst nog naar Stellenbosch, midden in de wijnstreek. De op een na laatste overnachtingsplaats voordat we weer naar Nederland vliegen en de meiden weer voor een paar weken achter laten in Kaapstad. De tijd is ook voorbij gevlogen. Veel is opgeschreven, veel foto’s gemaakt en in het geheugen gegrift. Het is een wonderschoon land met een diversiteit van alle kleuren van de regenboog. Dat is niet overdreven. Zo divers, zo weids, een land met gigantische verschillen, rijkdom versus armoede. En …… nog een paar levensgrote problemen op te lossen, aids en de townships. Zeker de townships zoals die in Transkei hebben aangetroffen. Hopelijk gaat mijneer Zuma, de nieuwe president met zijn regering er iets van maken, want anderen nog niet is gelukt, ook al zie je, beetje bij beetje, een hele kleine verbeterring. Maar zo’n antwoord is letterlijk gekleurd. Het hangt maar af aan wie je het vraagt, blank, bruin of zwart. Groet en tot de volgende keer. Jan. Stellenbosch. Mist, dikke mist was het toen we vanmorgen opstonden. Deze zou de gehele dag wel blijven hangen, daar zag het echt naar uit. Nadat ik onze spullen weer in de auto heb gepro…. zijn we vertrokken naar het westen. In de omgeving van Batty’s Bay hebben we de grote botanische tuin Harold Porter bezocht en nog heerlijk [in de mist] een route door de bergen gelopen, waar je een mooi uitzicht over de zee kan hebben. Wij hebben alleen de golven gehoord.

Wat later zijn we borden gevolgd waarop verwezen wordt naar een pinguïns kolonie. Daar aangekomen hebben we voor het eerst een grote kolonie Afrikaanse pinguïns gezien. Prachtig om deze beesten in “het echt” te zien. Vele zaten te broeden en slechts ééntje had nu al een jonkie. Een prachtig en lief gezicht en bijna net zo fotogeniek als olifanten ……. Even later rijden we een route via de Hangklip. De route blijkt halverwege afgesloten, net na dat we dachten dat we maar om moesten keren, de weg wordt zo slecht.. We treffen daar ook een hele groep Bobbejaanen [Bavianen]. Ze zijn redelijk schuw, wat op zich een goed teken is. Ze zou maar zo’n groep in je tuintje krijgen. Maar de moeite waard om eens te aanschouwen hoe ze zich gedragen. Uiteindelijk komen we in Stellenbosch aan en vinden vrij snel het Hostel iKhaya. We zijn veel gewend, niet al te kritisch, maar dit is helemaal niets!. We hebben wel één grote spaarlamp aan het plafond hangen [de schakelaar zit buiten de kamer] en op de gang anex keuken staat een bunk bed, waarin ook 2 personen slapen. Dit blijkt later een medebeheerder. Ze hebben een zodanige zooi in en op en nabij het bed liggen dat de sorteerclub bij het kleding sorteren voor Roemenie het er nog moeilijk mee zou hebben …. Er staat van alles in de ruimte. Het is gewoon helemaal niets en het rukt er onaangenaam en er wordt overal gerookt. De kamer is een halve meter groter dan de afmetingen van het bed….. Ik stop er mee, we gaan slapen er en gaan morgen ergens bij Mugg + Bean ontbijten en zetten nu eerst de balkondeur open om te luchten. Koken wil je hier niet doen. Eén ding is goed. De sanitair ruimte is groot en schoon. Aan het eind de middag maken we de eerst kennis met de stad en komen in de Dorpsstraat Oom Samie se winkel. Een winkel uit de Victoriaanse tijd. Een prachtig winkeltje waar Swiebertje zich ook thuis zou voelen, als in de winkel van malle Pietje. Er is ook echt van alles te koop. We gaan straks proberen te slapen en morgen is er weer een nieuwe dag. Allen gegroet, Jan.

Goedemorgen vanuit Stellenbosch.

Het was een lange nacht. Niet alleen veel herrie in het gebouw, maar ook vanuit de omgeving. Er is de gehele nacht door gewerkt aan een verbouwing buiten, boren, zagen en slijpen. Maar ook staat er een grote koelgenerator te draaien die regelmatig aanslaat waarbij het lijkt op er een straaljager aan het opstijgen is. We zullen er onze dag niet door laten verpe…… We lopen na het ontbijt via de Dorpsstraat en de Kerkstraat nar het Stellenbosch village museum. Een aantal oude huizen uit de Victoriaanse tijd. Geheel ingericht met alles er op en aan. Een aantal enthousiaste medewerkers geven hun toelichting. Opvallen is dat er na de uitleg bij verteld wordt dat foto’s maken is toegestaan. Ze vinden het ook leuk dat er foto’s van hun worden gemaakt. Na het museumbezoek vertrekken we naar Franschenhoek en later naar Paarl. Met name de eerste plaats is het bezoeken waard. Hier zijn de Franse Hugenoten in de 17e eeuw naar toegetrokken. Bij hun vertrek uit Frankrijk hebben ze ook enkele wijnstokken meegenomen en hier geplant. Het echte begin van de wijnbouw en druiventeelt in Zuid-Afrika. Het is nu een enorme wijnstreek met vele, zeer vele prachtige boerderijen die een bezoek waard zijn. We bezoeken er vandaag ook enkele, Morgenhof en Spiers. Leuk om ook de enorme wijnkelders te zien. Vanuit de laatste wijnboerderij nemen we wat lekkers mee. Niet te veel, want we kunnen natuurlijk niets mee naar huis nemen en morgen vertrekken we al naar Kaapstad. Een nieuwe uitdaging.

Tot morgen en allemaal gegroet. Jan